Teraz, 

kiedy prawie wszyscy potracili weny, nie maja ochoty albo po prostu im się nie chce( i oczywiście maja do tego pełne prawo:))

ja nie rozsataje sie z aparatem...

I dobrze mi z tym.

Jednak, brakuje mi Waszych słów, mysli, obrazów...

Bardzo!

Ostatnio...

przestałam czekać, na to, co ma mnie spotkać...

wychodzę temu naprzeciw...

poznaje ludzi których zawsze chciałam poznać...(tak, mam to szczęście:))

bywam w miejscach w których zawsze chciałam sie znaleść...

pisze listy, słucham muzyki, spełniam marzenia...

robię to, co zawsze chciałam robić...

A spacerując, czuję wiosnę w powietrzu...:)

 Tak,

...ostatnio czuję się szczęśliwa, bardziej, niż kiedykolwiek! !

Udanego weekendu kochani!!

Najpierw poszedł dym z piekarnika...
Później mało nie oszalałam z zapachu jaki się unosił, jak już opadły kołtuny tegoż dymu...
A po trzydziestu minutach ukazał sie moim oczom ciepły, duży, trzeszczący bochen!!
Jest przepyszny, z cudownie chrupiącą skórką i pachnie jak ten, który niegdyś mama przynosiła prosto z piekarni...Bosko!!!

A oto on...

Agnieszko, Patrycjo...

To Wam dedykowany jest ten chlebek, szkoda tylko, że nie możecie go zasmakować...

Obie, we właściwy sobie sposób jesteście dla mnie wspaniałą inspiracją! Nie tylko kulinarną zresztą;-))

Dziękuję, za wszystko!!

* * *

Jestem zachwycona całym pocesem powstawania zakwasu, choć wczesniej byłam sceptyczna i powątpiewałam w to czy podołam...
Tutaj dzięki Patrycji, i jej  prostej i przejrzystej instrukcji, dowiecie się jak krok po kroku możecie same wychodować go w domu. Gorąco polecam!
Wystarczy troche cierpliwości i jeśli wszystko robimy zgodnie z zaleceniami, musi sie udać!!
Zakochałam sie w dotyku i strukturze ciasta...tak pięknie rosło i współpracowało...
Sourdough Vermont okazał sie strzałem w dziesiątkę.
W pewnej chwili, poczułam przypływ energii i pewność w tym co robie...
I tak po prawdzie, nie wiem co było bardziej ekscytujące..., czekanie na zakwas, dbanie o niego, codzienne dokarmianie, wąchanie i sprawdzanie, czy oby pachniał tak jak powinien, czy samo pieczenie wraz z wyrastaniem...to wyczekiwanie, niepewność i godziny spędzone na kolanach i radość jak rośnie i się rumieni!!
Jedno wiem na pewno, było warte wszystkich starań...
Taki mój rodzaj medytacji, lekcja pokory i cierpliwości...

koniecznie do powtórzenia!!


Ściskam Was serdecznie
A.

Jezioro Powell, w Stanie Utah

Jedyne, zrobione przeze mnie zdjecie średnio-formatowym dalmierzem, w kolorze...

Jak dla mnie , tylko klisza jest w stanie w tak doskonały sposób oddać barwy wody, gór i nieba, jednocześnie!

Udanego weekendu Wszystkim!!

To zdjęcie, znalezione wczoraj przypadkiem, wywołało u mnie szeroki uśmiech...

Podobnie myśl, którą wracam do tamtego dnia, kiedy goniłam za ta para, dwie przecznice, aż w końcu udało mi sie zbliżyc na tyle, aby zrobic im zdjecie;-))

Radosnego wtorku!!!

Lubię długie weekendy!

Love Your home...

On my way back home...

CANVAS LOVE

Na sklep CANVAS trafiłam przypadkiem.

Gdzieś w otchłaniach internetu,a że należe do grupy tych kostumentów którzy przed dokonanie zakupu danego produktu,lubią( czyt. wolą) wziąć go w rece i pomacać( czasami też powąchać:))nigdy z oferty nie skorzystałam.

Od dłuższego czasu, bardzo cenię prostotę i naturalne surowce w dekoracji wnetrz.

W ogóle,we wszystkim.

Ale przyznam, że nie zawsze tak było...

Podejmowanie bezmyślnych przypadkowych decyzji, ma swoja cenę i do tej pory borykam sie z problemem: jak tu sie pozbyć czegoś, co wcale nie było mi nigdy do niczego potrzebne...

Ucze sie doceniać i rozpoznawać produkty, niekoniecznie na podstawie ich metki...Zwracam uwagę na jakość i trwałość,lubię poznawać ich historię(bo wszysko i wszyscy ją mają:),i może dlatego cześciej przekładam wartość starego nad tym nowym...

A im starsza sie staje, staram sie gromadzić wogół coraz mnie rzeczy. Teoretycznie:))

To miejsce zaliczam do tych pomiedzy...

Naturalne i świeże z domieszką starego...na dodatek,co bardzo rzadko idzie w parze,z przystępnymi cenami:))

Odkąd otworzyli swój jedyny oddział w miescie bywam tam regularnie:).Lubię klimat tego miejsca:z zawsze wpadajacą w ucho muzyka i przemiłą obsługą.Na tyle miłą, że pozwałaja swoim potencjalnym konsumentom (np.takim jak ja)) siedzieć na wygodnej sofie i przeglądać świetnie wydane książki wnetrzarskie.

Bez ograniczeń:))

Przy ostatniej wizycie,

Bardzo przypadły mi do gustu białe,solidne,pieknie postarzałe miski i kubki do herbaty.

Mieli również obrusy i ściereczki z canvasu- ręcznie wyrabiane przez zdolne rączki kobiet z Etiopii.

I oto są i zdobia mój stół i całe wnetrze jednocześnie.

Uwielbiam w taki sposób umilać sobie przyjemność jedzenia.

Dzisiaj częstuje Was pyszną, pożywną zupa krupnik

i życzę wspaniałego poniedziałku!!

Do wiosny zostało tylko...71 dni!!!

                        Zdjecia z lipca zeszłego roku...

                     

Jeden z wielu nieopublikowanych wcześniej postów...

Często zaczynam jakiś wpis, dodaje zdjęcia, piszę i zostawiam nie zamieszczając go na blogu, bo zmieniłam w międzyczasie zdanie...?

Też tak macie?

Za to lubię znajdować takie perełki. Szczególnie kiedy za oknem styczeń!

Przyjemnej niedzieli!

analogowo.

   Z ostatniej kliszy...
                  Podróż w nieznane i  sylwestrowa noc w motelu...zupełnie na wariata:))
                  Spacer o świcie, czyste górskie powietrze i kawałki lodu na naszej drodze...
                  Tak właśnie wkroczyliśmy w nowy rok !
                  * * *
  Od dawna nosiłam sie z zamiarem wykorzystania jednej(niekoniecznie:)) 
  rolki wyłącznie pod kontem eksperymentu.                            
  By móc uchwycić jak najwięcej. Wycisnąć z doby ile sie da...   
  Światło poranka, kolor nieba późnym popołudniem,
  wieczorną łunę nad miastem...a przede wszystkim, ustawień manualnych w moim aparacie.
  By móc porównać, zdecydować i dowiedzieć się więcej.
  Wykorzystanie 36 klatek na kliszy zajęło mi ponad miesiąc czasu, dlatego jest   
  na niej kilka zdjęć z przedświatecznymi akcentami:)
  Prawie codziennie robiłam jedno, czasami więcej zdjęć...
  Często w deszczu i totalnej ciemni:) 
  Wszystko skrupulatnie zapisywałam w spescjalnie na to konto założonym notesiku:)
  Porę dnia, rodzaj światła, warunki pogodowe, ustawienia w aparacie...
  Nadal mam wiele pytań, które po części zostaną wciąż bez odpowiedzi...
  Przybyło mi kilka rzetelnie zapisanych kartek w notesie, które z pewnością wykorzystam...
  Ale przede wszystkim, powoli zaczynam ufać swojej intuicji i robię coraz mniej zdjeć na   
  wyczucie! 


                   A może, ktoś z Was ma podobne doświadczenia, którymi chciałby się podzielić:) Chętnie  
                   posłucham(poczytam:))
                   Piszcie proszę!


                 
                
                   Pozdrawiam i życzę


                  Przyjemnego weekendu Wszystkim!!
                   
                 

analogowo II

Zadziwiajace, ile człowiek jest w stanie zrobić i ile dobrego na niego czeka, kiedy obudzi sie o świcie i z uśniechem na twarzy,

przywita nowy dzień...

Udanego tygodnia Wszystkim!